Encefalopatia (gr. Encephalicus) - mózgowy; gr. Pathos choroba, cierpienie)
Ogólne określenie uszkodzenia mózgu przez czynniki różnego pochodzenia, którego skutkiem są różnego rodzaju zaburzenia zachowania, zwane charakteropatią.
Encefalopatia charakteryzuje się współistnieniem zaburzeń psychicznych i neurologicznych. Przeważnie stwierdza się objawy ogniskowe uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego, patologiczny zapis EEG, objawy organicznego uszkodzenia mózgu w testach psychologicznych, czasami zanik mózgu.
W encefalopatii występują zarówno zaburzenia intelektu (otępienia) różnego stopnia, jak i zaburzenia charakterologiczne. Często pojawia się skłonność do nadużywania alkoholu i działań aspołecznych. Szczególnie łatwo u encefalopatów dochodzi do dezadaptacji społecznej w niekorzystnych warunkach materialnych, społecznych i środowiskowych.
Charakteropatia (gr. charakteropathia) zmiany osobowości wywołane organicznym uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego. Obraz kliniczny jest podobny do psychopatii.
Główne objawy: drażliwość, wybuchowość ze skłonnością do czynów impulsywnych, trudności w przystosowaniu się do obowiązujących norm, niekiedy skłonność do nałogów, kłamstwa. Mogą wystąpić zaburzenia krytycyzmu, lekkomyślność, obniżenie uczuciowości, zwłaszcza wyższej, cynizm.
