Ćwiczeni mają na celu zwiększyć siłę mięśni i zakres dotychczasowych ruchów kuracjusza. Podstawowym celem jest praca nad funkcjami stawów i mięśni. Koncepcja ta zaleca postrzeganie chorego w sposób całościowy, wykorzystując do terapii silne i zdrowe regiony ciała. PNF wykorzystuje w terapii najsprawniejsze rejony ciała do uzyskania aktywności ruchowej w obszarach słabszych, bądź uszkodzonych. Istotą metody PNF jest maksymalne pobudzenie ekster- i proprioreceptorów znajdujących się w ciele oraz różnych sfer kory mózgowej, w celu ułatwienia (torowania) ruchu w obszarze uszkodzonym.
Ruchy stosowane w tej metodzie są zgodne z naturalną pracą mięśni i stawów. Każdy ruch odbywa się w trzech płaszczyznach, co wymusza zaangażowanie do pracy maksymalnej ilości włókien mięśniowych. Wielokrotnie powtarzany ruch może spowodować utworzenie nowego wzorca ruchowego, czyli przywrócić przewodnictwo nerwowe w uszkodzonym obszarze. Terapia metodą PNF  postrzega pacjenta całościowo. Nie ogranicza się tylko do pracy z niesprawną częścią ciała, ale wykorzystuje w terapii również zdrowe regiony ciała. Jest bezbolesna, wysoce edukująca pacjenta i skuteczna.

• metoda przyjazna dla pacjenta - oparta na bezbolesnej pracy, wykorzystującej silne odcinki ciała i umiejętości chorego do ułatwiania reedukacji utraconych funkcji,
• wysoki poziom bezpieczeństwa terapii wynikający z integracji zabiegu z diagnostyką,
• możliwość pracy z chorym na każdym poziomie dysfunkcji - zabezpieczenie terapią wszelkich funkcji od ruchowych do wegetatywnych,
• wysoki poziom edukacji pacjenta, oparty na współuczestnictwie w planowaniu terapii oraz kontynuacji ćwiczeń w formie programu domowego,
• niewielkie wymagania sprzętowe,
• duża efektywność prowadzonej terapii, wynikająca z dokładnej analizy problemu i ukierunkowanych działań.

1. Neurologiczne:

• przebyte incydenty naczyniowe Ośrodkowego Układu Nerwowego jak udary mózgu i przebyte krwotoki.
• choroby związane z utrzymaniem równowagi
• choroby powodujące zaburzenia w utrzymywaniu równowagi,
• choroby które powodują upośledzenie stereotypu chodu,
• stwardnienie rozsiane (SM),
• oraz choroba Parkinsona.

2. Ortopedyczne:

• pacjenci pooperacyjni, przy zaburzeniach funkcji mięśni w postaci niedoboru masy oraz siły mięśniowej,
• choroby mięśni szkieletowych (m.in. dystrofie,zaburzenia metaboliczne, zmiany zapalne),
• złamania i zwichnięcia
• uszkodzenia tkanek miękkich aparatu ruchu: mięśni, ścięgien, więzadeł, torebek stawowych,
• zaburzenia tzw. propriocepcji jako następstwo doznanego urazu tkanek miękkich,
• zaburzenia prawidłowej postawy - reedukacja posturalna,
• bóle kręgosłupa segmentu szyjnego, piersiowego oraz lędźwiowo-krzyżowego,
• neuralgie nerwu trójdzielnego oraz twarzowego,
• zaburzenia funkcji wegetatywnych (oddychanie, połykanie, artykulacja),
• leczenie stawów hypermobilnych - stabilizacje stawów kręgosłupa oraz kończyn,
• inne.

• Nie stwierdzono wszystko zależy od wytrzymałości i chęci do ćwiczeń kuracjusza

Zrodlo: kurort24.pl