Metoda PNF Proprioceptive Neuromuscular Facilitation
Torowanie nerwowo-mięśniowe
Ćwiczeni mają na celu zwiększyć siłę mięśni i zakres dotychczasowych ruchów kuracjusza. Podstawowym celem jest praca nad funkcjami stawów i mięśni. Koncepcja ta zaleca postrzeganie chorego w sposób całościowy, wykorzystując do terapii silne i zdrowe regiony ciała. PNF wykorzystuje w terapii najsprawniejsze rejony ciała do uzyskania aktywności ruchowej w obszarach słabszych, bądź uszkodzonych. Istotą metody PNF jest maksymalne pobudzenie ekster- i proprioreceptorów znajdujących się w ciele oraz różnych sfer kory mózgowej, w celu ułatwienia (torowania) ruchu w obszarze uszkodzonym. Ruchy stosowane w tej metodzie są zgodne z naturalną pracą mięśni i stawów. Każdy ruch odbywa się w trzech płaszczyznach, co wymusza zaangażowanie do pracy maksymalnej ilości włókien mięśniowych. Wielokrotnie powtarzany ruch może spowodować utworzenie nowego wzorca ruchowego, czyli przywrócić przewodnictwo nerwowe w uszkodzonym obszarze. Terapia metodą PNF postrzega pacjenta całościowo. Nie ogranicza się tylko do pracy z niesprawną częścią ciała, ale wykorzystuje w terapii również zdrowe regiony ciała. Jest bezbolesna, wysoce edukująca pacjenta i skuteczna.
Korzyści z leczenia metodą PNF to:
metoda przyjazna dla pacjenta - oparta na bezbolesnej pracy, wykorzystującej silne odcinki ciała i umiejętości chorego do ułatwiania reedukacji utraconych funkcji,
wysoki poziom bezpieczeństwa terapii wynikający z integracji zabiegu z diagnostyką,
możliwość pracy z chorym na każdym poziomie dysfunkcji - zabezpieczenie terapią wszelkich funkcji od ruchowych do wegetatywnych,
wysoki poziom edukacji pacjenta, oparty na współuczestnictwie w planowaniu terapii oraz kontynuacji ćwiczeń w formie programu domowego,
niewielkie wymagania sprzętowe,
duża efektywność prowadzonej terapii, wynikająca z dokładnej analizy problemu i ukierunkowanych działań.
Wskazania do stosowanie gimnastyki metodą PNF
1. Neurologiczne:
przebyte incydenty naczyniowe Ośrodkowego Układu Nerwowego jak udary mózgu i przebyte krwotoki.
choroby związane z utrzymaniem równowagi
choroby powodujące zaburzenia w utrzymywaniu równowagi,
choroby które powodują upośledzenie stereotypu chodu,
stwardnienie rozsiane (SM),
oraz choroba Parkinsona.
2. Ortopedyczne:
pacjenci pooperacyjni, przy zaburzeniach funkcji mięśni w postaci niedoboru masy oraz siły mięśniowej,
choroby mięśni szkieletowych (m.in. dystrofie,zaburzenia metaboliczne, zmiany zapalne),